We stappen ‘s ochtends in de auto en zonder vertraging komen we aan in Amsterdam. Ik kom binnen bij de Horecava waar de wedstrijd plaats vind. Het is een enorm gebouw en je raakt elkaar makkelijk kwijt daar. Bij binnenkomst zie ik een van mijn leraressen van school en zij neemt me gelijk mee naar de plek waar het straks gaat gebeuren. Wat een groot podium en ik krijg er steeds meer zin in. Al slaan de zenuwen steeds meer toe. Het is net zo groot zoals ik het in mijn hoofd al zo lang had voorgesteld. Ik loop samen met mijn ouders nog een rondje over de beurs, want we zijn er tenslotte toch. Even langs alle leuke biermerken en kijken of er nog iets nieuws tussen zit. Even een bakje koffie bij de koffie stands waar ik oud collega Tilly tegenkom. We doen samen nog even een bakkie en daarna ga ik naar de wedstijd.
Mijn lerares van school staat me daar al op te wachten en zal de hele dag bij mij zijn. We mogen vast een keer proef tappen om aan te voelen wat de tap doet. De druk van het bier staat hoog waar ik een beetje van schrik waardoor ik mijn glas niet voldoende schuin houd. Die tip neem ik mee naar de wedstrijd.
De eerste ronde is aangebroken. Ik kom het podium op en pak mijn glazen van de tafel achter mij. Ik mag als eerste 2 fluitjes bier tappen. Voor mij staat de winnaar van afgelopen jaar die dit jaar jurylid is. Ik ben zenuwachtig, maar ik heb geoefend om rustig te blijven. Ik spoel en koel de glazen en kijk ze na zodat ik zeker weet dat er geen scheuren in zitten en dat het glas echt schoon is. Op de bar waar ik moet tappen staan 2 tap kranen. Ik probeer degene die het dichtst bij mij staat en wat denk je… er komt geen bier uit. Er stond geen bier op die tapkraan. Ik probeer mezelf te herpakken en zet de glazen klaar bij de 2de tapkraan. Ik ga tappen en gelukkig komt daar wel bier uit. Ik houd alleen mijn glas iets te hoog wat me punten kost. Ik loop met mijn grootste glimlach naar de jury en vraag voor wie de biertjes zijn. Ik zet ze weg met de logo’s naar voren en allebei met een gelijke schuimkraag. Dat ging me nog best goed af dacht ik bij mezelf. Daar dacht het eerste jurylid alleen anders over. Ik haalde zo’n tien punten minder dan de top tien en mijn kansen waren hierdoor vrijwel meteen verkeken.
Maar ik mag nog een keer. Iedereen tapt 2 keer. De tweede keer is alle spanning eraf en wil ik vooral genieten en laten zien dat ik niet voor niets in de finale sta en bij de beste 50 tappers van Nederland hoor. Ik kom het podium op en loop naar de 2de tap. Ik zet weer 2 vaasjes klaar. Maak mijn dienblad weer schoon en geef net wat meer aandacht aan het spoelen en koelen. Ik ben er helemaal klaar voor en trek de tap open. Er komt gelijk bier uit en ik schuim het mooi af waardoor er een mooie bolling ontstaat. Dat ging goed gelukkig. Ik neem ze mee naar het jury lid. Zet ze weg met de logo’s naar voren en zeg: geniet ervan. Zoals ik dat altijd doe. De punten komen binnen en ja hoor, ik heb laten zien wat ik kan. Ik heb hele mooie punten gekregen maar door de eerste ronde niet genoeg om naar de finale te mogen. Ik baal ervan maar vind het niet erg. Ik heb een ontzettend mooie dag gehad en genoten van het netwerken met vakgenoten.
En wie weet komen er wel Roosendaalse tapwedstrijden waar ik volgend jaar aan mee kan doen waar ik nog een keer kan laten zien wat ik kan zodat ik volgend jaar weer een finale kan tappen en ik hoger kan eindigen. Maar dat is nu nog een toekomst droom. Voor nu ga ik gewoon weer verder met wat ik goed kan. Biertjes tappen in Het Wapen en D’r Neffe en ik hoop dat jullie dan net zo kunnen genieten van het bier zoals ik geniet van het tappen van bier! Tot snel in het Wapen en D’r Neffe!
